|
1986-10-17
1986-10-17
1986-10-17
https://www.kakabhajans.org/Bhajan/default.aspx?id=11562
ડગલે ને પગલે માડી, હાથ તો તારા વરતાતા
ડગલે ને પગલે માડી, હાથ તો તારા વરતાતા
તોય હૈયે એ તો માડી, કદી રહે ના સમજાતા
મારા અંતરના અભિમાન, રહે સદા એમાં નડતા
હૈયાને પાછું હટાવે, એ તો બધું સ્વીકારતાં
રહ્યા છે ભાવ મારા હૈયામાં, એ સદા પલટાતા
દુઃખો તો જાગે છે માડી, નથી હવે એ સહેવાતાં
માયામાં રહ્યા છીએ અટવાઈ, સદા તો ભરમાતા
બુદ્ધિની બહાર જ્યારે બને, અમે તો બહુ મૂંઝાતા
ન કહી શકીએ એ તો કાંઈ, રહીએ અમે અકળાતા
બુદ્ધિ હટી ગઈ જ્યાં, ધીરે પગલાં તુજ તરફ મંડાતા
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
ડગલે ને પગલે માડી, હાથ તો તારા વરતાતા
તોય હૈયે એ તો માડી, કદી રહે ના સમજાતા
મારા અંતરના અભિમાન, રહે સદા એમાં નડતા
હૈયાને પાછું હટાવે, એ તો બધું સ્વીકારતાં
રહ્યા છે ભાવ મારા હૈયામાં, એ સદા પલટાતા
દુઃખો તો જાગે છે માડી, નથી હવે એ સહેવાતાં
માયામાં રહ્યા છીએ અટવાઈ, સદા તો ભરમાતા
બુદ્ધિની બહાર જ્યારે બને, અમે તો બહુ મૂંઝાતા
ન કહી શકીએ એ તો કાંઈ, રહીએ અમે અકળાતા
બુદ્ધિ હટી ગઈ જ્યાં, ધીરે પગલાં તુજ તરફ મંડાતા
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
ḍagalē nē pagalē māḍī, hātha tō tārā varatātā
tōya haiyē ē tō māḍī, kadī rahē nā samajātā
mārā aṁtaranā abhimāna, rahē sadā ēmāṁ naḍatā
haiyānē pāchuṁ haṭāvē, ē tō badhuṁ svīkāratāṁ
rahyā chē bhāva mārā haiyāmāṁ, ē sadā palaṭātā
duḥkhō tō jāgē chē māḍī, nathī havē ē sahēvātāṁ
māyāmāṁ rahyā chīē aṭavāī, sadā tō bharamātā
buddhinī bahāra jyārē banē, amē tō bahu mūṁjhātā
na kahī śakīē ē tō kāṁī, rahīē amē akalātā
buddhi haṭī gaī jyāṁ, dhīrē pagalāṁ tuja tarapha maṁḍātā
| English Explanation |
|
In this Gujarati Bhajan Kakaji is spreading knowledge and wisdom. As the Divines hands are always on their kids but we in our ignorancy r unable to understand it. Our intellect also does create a barrier keeps deluded.
Kaka ji says
Step by step O'Mother, your hand spreads
But still my heart O'Mother does not understands
My internal ego always walks in between.
The heart removes it away, but it keeps on accepting.
Always the emotions of my heart are ever changing.
The sorrows are awakened, but are not bearable .
It gets always stuck in illusions, and keeps deluded.
When things go beyond our intellect we get very much confused.
And if we are unable to say anything then frustration arrives.
When things get out of our control, the human intellect takes a back seat, then slowly we start moving towards the Almighty.
|