|
1987-08-19
1987-08-19
1987-08-19
https://www.kakabhajans.org/Bhajan/default.aspx?id=11935
પિંડે પિંડે રે મનવા, તારા નર્તન તો દેખાય છે
પિંડે પિંડે રે મનવા, તારા નર્તન તો દેખાય છે
કરી બંધ આંખ તો જ્યાં, ત્યાં એ તો શરૂ થઈ જાય છે
વિકારે, વિકારે, નર્તન તારા તો અનોખા દેખાય છે
નર્તને, નર્તને થકવે પિંડને, તું તો ના થાકી જાય છે
નાચ તો તું નચાવે અનોખા, સહુ એમાં ડૂબી જાય છે
કામી ભી તું બનાવે, કામમાં તો ડુબાવી જાય છે
કદી તો તું બનાવે વૈરાગી, વૈરાગ્યમાં ડુબાવી જાય છે
સહુનું ભાન ભુલાવી, સુખદુઃખ તો અનુભવતી જાય છે
કદી અહીં, તો કદી ક્યાં, સહુને તું તો ખેંચી જાય છે
પહોંચે બધે તું તો, તોય `મા’ ના ધામમાં કાં ના પહોંચી જાય છે
જાશે તું જો ત્યાં તો, શાંતિ તો મળી જાય છે
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
પિંડે પિંડે રે મનવા, તારા નર્તન તો દેખાય છે
કરી બંધ આંખ તો જ્યાં, ત્યાં એ તો શરૂ થઈ જાય છે
વિકારે, વિકારે, નર્તન તારા તો અનોખા દેખાય છે
નર્તને, નર્તને થકવે પિંડને, તું તો ના થાકી જાય છે
નાચ તો તું નચાવે અનોખા, સહુ એમાં ડૂબી જાય છે
કામી ભી તું બનાવે, કામમાં તો ડુબાવી જાય છે
કદી તો તું બનાવે વૈરાગી, વૈરાગ્યમાં ડુબાવી જાય છે
સહુનું ભાન ભુલાવી, સુખદુઃખ તો અનુભવતી જાય છે
કદી અહીં, તો કદી ક્યાં, સહુને તું તો ખેંચી જાય છે
પહોંચે બધે તું તો, તોય `મા’ ના ધામમાં કાં ના પહોંચી જાય છે
જાશે તું જો ત્યાં તો, શાંતિ તો મળી જાય છે
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
piṁḍē piṁḍē rē manavā, tārā nartana tō dēkhāya chē
karī baṁdha āṁkha tō jyāṁ, tyāṁ ē tō śarū thaī jāya chē
vikārē, vikārē, nartana tārā tō anōkhā dēkhāya chē
nartanē, nartanē thakavē piṁḍanē, tuṁ tō nā thākī jāya chē
nāca tō tuṁ nacāvē anōkhā, sahu ēmāṁ ḍūbī jāya chē
kāmī bhī tuṁ banāvē, kāmamāṁ tō ḍubāvī jāya chē
kadī tō tuṁ banāvē vairāgī, vairāgyamāṁ ḍubāvī jāya chē
sahunuṁ bhāna bhulāvī, sukhaduḥkha tō anubhavatī jāya chē
kadī ahīṁ, tō kadī kyāṁ, sahunē tuṁ tō khēṁcī jāya chē
pahōṁcē badhē tuṁ tō, tōya `mā' nā dhāmamāṁ kāṁ nā pahōṁcī jāya chē
jāśē tuṁ jō tyāṁ tō, śāṁti tō malī jāya chē
| English Explanation |
|
In this Gujarati bhajan on fickleness of our mind by having a conversation with the mind.
He is saying...
We can see every human being dancing according to their mind.
The moment we close our eyes your (mind) dancing starts.
With every disorder your dance (dance of mind) becomes different and unique.
With dancing, body gets tired but you (mind)never get tired.
Every time, your dance is different, so one gets immersed in it.
You make us lustful and we get drowned in our lust.
Sometimes you make us ascetic and we get immerses in asceticism.
Forgetting about conscience, you keep on experiencing joy and sorrow.
Sometimes here and sometimes somewhere else, you just drag us everywhere.
You can reach everywhere, then why don't you ever reach Divine Mother's abode.
That is the only place where you get eternal peace.
Kaka is explaining that the driving force of our being is our mind. But, as a matter of fact, we are prisoners of our mind. Our mind doesn’t rest even for a moment and make us dance in all direction. Sometimes in the direction of attachment, while other times, in the direction of detachment.
Sometimes, our mind is experiencing joy, while other times, is experiencing sorrow. Unfortunately, we do not recognise that wandering of our own minds actually steal our peace. Kaka is urging us to still our mind in Divine and focus in Divine, which will actually fulfil our being and find us eternal peace.
|