|
1989-04-17
1989-04-17
1989-04-17
https://www.kakabhajans.org/Bhajan/default.aspx?id=13308
રહ્યો છું કરતો ભૂલ હું તો માડી
રહ્યો છું કરતો ભૂલ હું તો માડી
છું હું તો એક પામર માનવી
રહે છે સદા બહાર આવતી રે માડી
મારી નિર્બળતાની તો કહાની
કદી અહંમાં ડૂબી, કદી લોભમાં ડૂબી
ન કરવાનું, કરતો રહ્યો છું રે માડી
મુક્તિની ઝંખના જાગી ન જાગી
દીધી વિકારોએ એને તો દબાવી
રાત વીતી, દિન વીત્યા, વીતતી રહી જિંદગી
બદલાઈ ના મારા જીવનની આ કહાની
ઘેરાયો મુસીબતે, ના કોઈ દિશા જ્યાં સૂઝી
દેખાઈ ત્યાં ત્યારે, તારી પ્રેમઝરતી આંખડી
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
રહ્યો છું કરતો ભૂલ હું તો માડી
છું હું તો એક પામર માનવી
રહે છે સદા બહાર આવતી રે માડી
મારી નિર્બળતાની તો કહાની
કદી અહંમાં ડૂબી, કદી લોભમાં ડૂબી
ન કરવાનું, કરતો રહ્યો છું રે માડી
મુક્તિની ઝંખના જાગી ન જાગી
દીધી વિકારોએ એને તો દબાવી
રાત વીતી, દિન વીત્યા, વીતતી રહી જિંદગી
બદલાઈ ના મારા જીવનની આ કહાની
ઘેરાયો મુસીબતે, ના કોઈ દિશા જ્યાં સૂઝી
દેખાઈ ત્યાં ત્યારે, તારી પ્રેમઝરતી આંખડી
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
rahyō chuṁ karatō bhūla huṁ tō māḍī
chuṁ huṁ tō ēka pāmara mānavī
rahē chē sadā bahāra āvatī rē māḍī
mārī nirbalatānī tō kahānī
kadī ahaṁmāṁ ḍūbī, kadī lōbhamāṁ ḍūbī
na karavānuṁ, karatō rahyō chuṁ rē māḍī
muktinī jhaṁkhanā jāgī na jāgī
dīdhī vikārōē ēnē tō dabāvī
rāta vītī, dina vītyā, vītatī rahī jiṁdagī
badalāī nā mārā jīvananī ā kahānī
ghērāyō musībatē, nā kōī diśā jyāṁ sūjhī
dēkhāī tyāṁ tyārē, tārī prēmajharatī āṁkhaḍī
| English Explanation |
|
In this Gujarati bhajan, Pujya Kakaji is saying…
I have been making mistakes endlessly, O Divine Mother, I am just an insignificant, ignorant human.
Every now and then, O Mother, stories of my weaknesses come out.
Sometimes engaged in ego and sometimes submerged in greed, I keep doing what is not supposed to be done.
When the desire for liberation sprouts, the disorders of mine just crush it.
Days and nights are passing, and the life is just going by.
The story of my life does not change.
I am surrounded by problems and no direction is found.
At that time, I see love showering in the eyes of Yours, O Divine Mother.
Kaka explains that a spiritual aspirant experiences a spiritually inclined moment, but that moment fades away as quickly as it sprouts in the heart, as disorders like greed and ego are so powerfully imbibed in the character. As a result, days and nights and even a whole life is just wasted in ordinary consciousness. Kaka is urging us to embark on a spiritual journey with a constant awareness of self, constant churning from within and a one-pointed focus on efforts to rise above it all. Divine eyes are always showering love and compassion on us. We need to become worthy of this grace.
|
|