|
Hymn No. 4152 | Date: 29-Aug-1992
રે, હું તો ભોળી ગોવાલણ, ભોળી ગોવાલણ, ગોકુળ ગામની રે
rē, huṁ tō bhōlī gōvālaṇa, bhōlī gōvālaṇa, gōkula gāmanī rē
કૃષ્ણ, રામ, શિવ (Krishna, Ram, Shiv)
1992-08-29
1992-08-29
1992-08-29
https://www.kakabhajans.org/bhajan/default.aspx?id=16139
રે, હું તો ભોળી ગોવાલણ, ભોળી ગોવાલણ, ગોકુળ ગામની રે
રે, હું તો ભોળી ગોવાલણ, ભોળી ગોવાલણ, ગોકુળ ગામની રે
ઓલા કપટી કાનુડાએ, ઓલા કપટી કાનુડાએ, હરી લીધું ચિત્ત તો મારું રે
બેસતાંને ઊઠતાં યાદ એની તો આવે, કામકાજ દીધું બધું ભુલાવી રે
હરી લીધાં પહેલાં હૈયાં તો મારા, એની વાંહલડીએ ચિત્ત મારા, ઓરી લીધાં રે
નાચ નચાવે મને એવાં રે, નચાવી મનડાંને મારા, દીવાની એની બનાવી રે
નજરના બાણે લીધા નિશાન એવા, હૈયાં મારા વીંધી લીધા રે
નજરે નજરમાં વસ્યો એ તો એવો, એના વિના બીજું ના દેખાતું રે
વસ્યો હૈયે આ જનમમાં એ તો એવો, જાણે પ્રીત એની તો પુરાણી રે
મીઠું હસતોને હસતો, રહે આંખ સામે ઊભો એવો, સાનભાન દે એ ભુલાવી રે
નજર સામેથી કદી જાય એવો સંતાઈ, મને એવી વિહવળ બનાવી દે રે
એના પગલેપગલાંની રાહ હું તો જોતી, અણસાર બધે એના ગોતતી રે
https://www.youtube.com/watch?v=xD5-MDELJPs
Satguru Shri Devendra Ghia (Kaka)
|
|
View Original |
|
રે, હું તો ભોળી ગોવાલણ, ભોળી ગોવાલણ, ગોકુળ ગામની રે
ઓલા કપટી કાનુડાએ, ઓલા કપટી કાનુડાએ, હરી લીધું ચિત્ત તો મારું રે
બેસતાંને ઊઠતાં યાદ એની તો આવે, કામકાજ દીધું બધું ભુલાવી રે
હરી લીધાં પહેલાં હૈયાં તો મારા, એની વાંહલડીએ ચિત્ત મારા, ઓરી લીધાં રે
નાચ નચાવે મને એવાં રે, નચાવી મનડાંને મારા, દીવાની એની બનાવી રે
નજરના બાણે લીધા નિશાન એવા, હૈયાં મારા વીંધી લીધા રે
નજરે નજરમાં વસ્યો એ તો એવો, એના વિના બીજું ના દેખાતું રે
વસ્યો હૈયે આ જનમમાં એ તો એવો, જાણે પ્રીત એની તો પુરાણી રે
મીઠું હસતોને હસતો, રહે આંખ સામે ઊભો એવો, સાનભાન દે એ ભુલાવી રે
નજર સામેથી કદી જાય એવો સંતાઈ, મને એવી વિહવળ બનાવી દે રે
એના પગલેપગલાંની રાહ હું તો જોતી, અણસાર બધે એના ગોતતી રે
સદ્દગુરુ દેવેન્દ્ર ઘીયા (કાકા)
rē, huṁ tō bhōlī gōvālaṇa, bhōlī gōvālaṇa, gōkula gāmanī rē
ōlā kapaṭī kānuḍāē, ōlā kapaṭī kānuḍāē, harī līdhuṁ citta tō māruṁ rē
bēsatāṁnē ūṭhatāṁ yāda ēnī tō āvē, kāmakāja dīdhuṁ badhuṁ bhulāvī rē
harī līdhāṁ pahēlāṁ haiyāṁ tō mārā, ēnī vāṁhalaḍīē citta mārā, ōrī līdhāṁ rē
nāca nacāvē manē ēvāṁ rē, nacāvī manaḍāṁnē mārā, dīvānī ēnī banāvī rē
najaranā bāṇē līdhā niśāna ēvā, haiyāṁ mārā vīṁdhī līdhā rē
najarē najaramāṁ vasyō ē tō ēvō, ēnā vinā bījuṁ nā dēkhātuṁ rē
vasyō haiyē ā janamamāṁ ē tō ēvō, jāṇē prīta ēnī tō purāṇī rē
mīṭhuṁ hasatōnē hasatō, rahē āṁkha sāmē ūbhō ēvō, sānabhāna dē ē bhulāvī rē
najara sāmēthī kadī jāya ēvō saṁtāī, manē ēvī vihavala banāvī dē rē
ēnā pagalēpagalāṁnī rāha huṁ tō jōtī, aṇasāra badhē ēnā gōtatī rē
| English Explanation |
|
I am an innocent shepherdess, an innocent shepherdess of the village of Gokul.
That wicked Krishna, that wicked Krishna has stolen my heart.
I continuously remember him while sitting or standing, he has made me forget all my work.
First he stole my heart, his affection has completely captured my consciousness.
He makes me dance, by making my mind dance to his tunes, he has made me crazy about him.
He takes such an aim with his eyes, that he has hit my heart straight with it.
He resides in my eyes in such a way, that I cannot see anything else apart from him.
He has established himself in my heart in this birth in such a way as if this love is since ages.
He smiles so sweetly and stands in front of my eyes in such a way that he makes me forget everything.
Sometimes he hides from my eyesight in such a way that I become distraught looking for him.
I wait for him with bated breath at his each step, I look for a sign of him everywhere.
|